Referentie: Procesbegeleiding en het geven en ontvangen van feedback
Tussen mijn leidinggevende en mij botste het regelmatig. Het was een soort neerwaartse spiraal waarin het vertrouwen over en weer afnam wat niet bevorderlijk was voor onze samenwerking. Ik voelde me op mijn vingers gekeken en als een kind in plaats van als een uiterst betrokken professional behandeld. Hij had het gevoel dat ik overal tegen in ging, dat ik geen openheid gaf en niet mee wilde werken.
Het maakte dat we gefocust waren op de signalen die bevestigden dat de ander er inderdaad negatief in zat. Dus de ergernissen stapelden zich op en ik begon steeds meer op te zien tegen het contact. Ik ging mijn baas uit de weg en daarmee bevestigde ik dus eigenlijk wat die meende te zien in mij. Omgekeerd ging hij mij steeds meer ‘op het matje roepen’ en deed zo wat ik heel vervelend vond.
Op een gegeven moment hebben we uitgesproken dat het zo niet langer ging. We leden er allebei onder en wilden er iets aan doen. In eerste instantie misschien nog niet heel erg van harte, maar we wilden een poging wagen. We hebben toen een gesprek gevoerd met elkaar waar Miranda als procesbegeleider bij zat. We gaven allebei aan hoe we er in zaten en wat ons dwars zat. Daarbij werd geen genoegen genomen met de ‘buitenkant’ van het verhaal. Miranda vroeg door tot we op de kern zaten en de zere punten open op tafel lagen. Dat vergde eerlijk feedback geven aan elkaar en open staan voor wat de ander zei. Dat was niet zo makkelijk. Voor het geven van feedback stel je je nogal kwetsbaar op. Dat ging steeds beter omdat de ander echt gevraagd werd te luisteren. Dus als je dan iets meldt dat niet fijn voelt en de ander loopt daar over heen, dan krijgt die de spiegel voorgehouden met: “Heb je gehoord wat ze zei? Zie je wat dat haar doet? En wat doet dat met jou?” Geen “ja, maar” of in de aanval dus. Dat doorbrak een patroon. Op die manier zijn we echt naar elkaar gaan luisteren en dat maakte dat we allebei ook onszelf en onze eigen rol stevig onder de loep namen.
Aan het einde van dat gesprek waren we zover dat we dat proces van feedback geven en ontvangen allebei heel graag wilden voortzetten. En dat hebben we gedaan. We hebben elkaar regelmatig gesproken waarbij we steeds niet alleen de inhoud van het werk bespraken maar ook even aandacht hadden voor hoe we met elkaar omgingen. Al vrij snel ging dat steeds vanzelfsprekender en nu is onze relatie zo gedraaid dat we heel veel aan elkaar hebben. We steunen elkaar en kunnen kritisch zijn waardoor we verder komen.
In een terugkomgesprek dat we een paar maanden later hielden met Miranda zaten we letterlijk anders bij elkaar. We zaten naar elkaar toegedraaid, keken elkaar aan, de sfeer was vrolijk en we waren trots op wat we samen hadden bereikt. Super!
Marga T.
